دوران ازدواج
« سیده بتول» از کودکی به مهربانی و صفا و صمیمیت نسبت به بزرگ و کوچک شهرت داشت.
این مهربانی و عاطفه کم نظیر ایشان، سبب می‌شود که سرپرستی پنج فرزند خواهرش را که بواسطه بیماری، به رحمت حق پیوسته بودند بر عهده بگیرند و در سن چهارده سالگی به ازدواج با آیه الله سید مرتضی علم‌الهدی(اعلی‌الله مقامه) که از نظر سنی چندین سال بزرگتر از ایشان بودند، رضایت داده و در این سن کم، (مسئولیت مادری) پنج فرزند را بپذیرد.
بدنبال این انتخاب ایثارگرانه، ایشان خرم‌آباد را ترک و در نجف اشرف در کنار همسرش که در آن زمان، طلبه‌ای فعال و مؤمن، اما از نظر مالی در ذی‌طلبگی بودند، زندگانی باصفای خود را آغاز و کانون خانه را با اخلاق و صفات ملکوتیش برای تربیت فرزندان، گرم و روحانی می‌نمایند.
آری، زندگانی پرافتخار ایشان را با عمل به گفتار حضرت رسول(ص) آغاز شد که فرمود : « من عال یتیماً حتی یستغنی اوجب الله له بذلک الجنه » کسی که یتیمی را سرپرستی نماید تا بی نیاز گردد، خداوند بواسطه این عمل، بهشت را بر او واجب می‌گرداند.